22, నవంబర్ 2008, శనివారం

ప్రియతమా...

అంతరంగంలో అమృతమున్నా..

ఆస్వాదించే అవకశమేదన్నా..

అన్నితెలిసిన ఆత్మబంధువే ఆగ్రహిస్తే..

అనుక్షణం అల్లంత దూరాన ఆపివేస్తే..

ప్రతి క్షణం పారిపోవడానికి ప్రయత్నిస్తే..

మరుక్షణం మాయమవుతుందేమొనని భయమెస్తే..

నా ఎద పడే యాతనని..

మనసులోని మౌన రోదనని..

గుండెని మెలిపెడుతున్నట్టుండె బాధని..ఎలా తెలుపను..

మదిలో మృధు మధుర భావనలున్నా..

మానులా బ్రతకాలనుకుంటారెందుకన్నా..

జీవితం ఓ సుధూర పయనమని..

దాని మలిమలుపు తెలియని ఓ శృజనమని..

ప్రతి క్షణం పరమాత్మ ప్రసాదమని..

అనుక్షణం ఆస్వాదించటమే తన అభిమతమని..

భయమెందుకు ఓ నేస్తమా..

నా సృజనాత్మక భావాల సంక్షిప్తమా..

మొదటి కవిత

మధుర భావాల మౌనరాగమా...
మరచిపోలేని మధుర గేయమా...
మదిని దోచిన సహవాసమా...
సుమధుర భావనల సంక్షిప్తమా...
సుస్వర సంజాతమా...
అనితర సంభావ్యమా...
ఆంతరంగిక భావమా...
నిరంతర ప్రవాహమా...
ఈ ఎదురు చూపులు నీకొసమే సుమా.......